19 yaşında bile değildi daha…
Lise son sınıfta okuyordu, istediği bölüm olan Tıp Fakültesi’ni kazanmayı garantilemişti.
Çok güzel bir okulda okuyacak, herkese dudak ısırtan bir geleceğe sahip olacaktı…

Ama onun uykularını kaçıran sebep bu değildi.
Ne doktor olmanın heyecanı kıpır kıpır ediyordu yüreğini, ne de gezip tozmaktı hayali…
O sadece yardım etmek istiyordu.
Her ihtiyacı olana; gerek kendinden vermek, gerek sebep olmak bir hayrın vuku bulmasına…

Bu yüzdendir ki tanıdık biz onu, bu yüzden şahit olduk kalbindeki tartılamaz imana, bu yüzden her birimize kardeş, evlat oldu; sevgisi aşınmadı, eskimedi üzerinden bir yıl geçmiş olmasına rağmen…

Furkan!

Peygamber’in kucağına buyur ettiği çocuk, bizlere şehadetin kokusunu tattıran çocuk, gülen gözlerindeki buğuyla Allah’ı anlatan çocuk, merhamet timsali duyarlı çocuk, kendine müminlerin acılarını dert edinen çocuk, fedakâr çocuk, cesur çocuk…
Tanımadığımız biri için bıkmadan ağlamayı bize öğreten çocuk…

Bizler çocuklarımızı, kardeşlerimizi internetten, oyunlardan toplamaya çalışırken, çocuklarımız gençliklerini bilgisayar başında heba ederken, hatta onlar iki rekât namaz kılmaya üşenirken, ümmetin derdiyle hemhal olan 19 yaşında bir çınar vardı tanımadığımız…

Sabah namazlarına arkadaşlarını kaldırır, onların kendilerinden vazgeçmelerine elvermezdi gönlü…
Yazını Kuran kursunda hizmet ederek geçirir; zorla verdikleri parayı da gider hayır için bağışlardı Furkan…

Öyle cömertti ki gül çocuk; biri üzerindeki bir şeyi beğendi mi tereddüt etmez, çıkarır verirdi.
Hep gülerdi yüzü; Efendimiz’in ashabının canlı bir kanıtıydı sanki bu günlere kadar gelen…

Furkan!

Ömrünü, kendini, hayatını Rabbe adayan çocuk…
Biz umursamazken, bizim yerimize de dertlenen, biz duymazken bizim yerimize vahşeti duyan çocuk…
Gözlerimiz körleşmişken zulme; bizim yerimize gören ve dünyaya gösteren çocuk!

Furkan!

Rabbin seçtiği çocuk…
Son nefesinde dahi boyun eğmeyen şeytana ve şehadeti Rabbinden isteyen çocuk…

Furkan!

Koşarak Efendimiz’in kucağındaki tahtına kurulan çocuk, Efendimiz’in kokusu üzerine sinmiş çocuk…
Gül kokulu çocuk…
Gül çocuk…

A.Serra OKUTAN

02.05.2011